Dit is de missing link

Ze kwam binnen dat het niet meer ging. Lange periode van stress, zorgen voor anderen, en zichzelf voorbij lopen. De prijs van dit harde werken was een hartaanval. “Het moet anders, maar ik weet niet hoe” gaf ze me aan. Extreme vermoeidheid, angst voor klachten, spanning in het lichaam. 

Tijdens het gesprek, waarin ze veel praatte, van de hak op de tak ging, zag ik haar energie heel hoog zitten. Ademhaling was snel en hoog. Ze richtte haar blik regelmatig naar boven. Schouders staan gespannen.

Ik vroeg haar om even uit de woorden te blijven. Met weinig woorden werkte we aan gronding en middels focussen hielp ik haar de verbinding te maken met haar lichaam. Een klein stapje in de richting van spanning die zo voelbaar was, om daar vervolgens bij te blijven in plaats van ervan weg te lopen. Wanneer ik vraag om de druk op de borst welkom te heten, rolt daarna een traan over de wang. In stilte vergezelt ze de pijn. Het lijf mag nu spreken terwijl zij er bij durft te blijven. 

Haar woorden aan het eind van ons eerste afspraak: “dit is de missing link…. Ik wil hier graag meer over leren”.